lut 08 2006

ALFA CENTAURUS.


Komentarze: 22

Później, kiedy los odrzucił ich od siebie setki kilometrów i gdy minęły tysiące dni niosących niepamięć, spotkali się przypadkowo na jakimś sympozjum w Warszawie, jakby to wszystko nie było dawno skończoną częścią ich życia. Poszli wtedy, pod wieczór, do tej dziwnej knajpki, obwieszonej starymi maszynami do pisania, żelazkami z duszą i bez i starymi, poobijanymi samowarami...

Gdy minęło jak moment, jak chwilka, kilka otrzymanych w darze godzin i gdy lekko szumiało już im w głowach to cudowne wino, które pili z mgiełką w oczach. Kiedy jakby na powrót zobaczyli siebie sprzed lat, otwierając ostrożnie i mimochodem tą dziwną, zapomnianą księgę wspomnień. I nawet potem, kiedy nie zważając już na te tysiące dni, zaczęli wygrzebywać z siebie jakieś epizody i słowa, będące gdzieś tam w nich, niczym ostałe jakoś kartki, których nie można było poukładać w jedną całość, powiedziała nagle:

A wiesz, najbardziej pamiętam ten zimowy dzień, gdy kochaliśmy się w tym ogromnym, tajemniczym i pełnym ciszy lesie. Do dziś czuję zapach sosen, chłód bieli wiszącej w gałęziach i żar śniegu. Na tym zdjęciu, które ciągle mam, siedzisz pod srebrzystym, ośnieżonym krzewem, z rozpiętą koszulą, jakby to był środek lata. I co dziwniejsze, od szkaplerzyka na twojej piersi, tak dziwnie odbija się słońce, jakby prześwietlało cię na wylot... Na jakim zdjęciu? – Uśmiechnęła się... Mam takie.

Spojrzał na nią. Zdawało mu się, że lekko drżą jej kąciki ust, ale gdy uniosła powieki, w jej oczach nie dojrzał niczego osobliwego... Chciał coś powiedzieć, jednak sposób w jaki dotknęła jego dłoni, zelektryzował go nagłym pragnieniem powrotu do tamtych zagubionych dni. Uniósł ją i pocałował jak dawniej, przykładając zaraz potem do swojego policzka. Poczuł znowu to urokliwe ciepło, ten dobrze znany, delikatny zapach i ten obcy, twardy chłód obrączki, który przeniknął go na wskroś... Powiedział tylko:

- Wypijmy... - I po chwili dodał... - Za piękno, które gdzieś tam w nas... (c.d.n.)

errad : :
wziuuum
13 lutego 2006, 19:30
Napisze tylko tyle, że się popłakałam, bo ja też tak za kimś i czyms tęsknię... Dziękuję
szatynkaa
10 lutego 2006, 16:39
Bo w każdym z nas jest przecież piękno... Pzdr.
bez_tajemnic
10 lutego 2006, 13:05
Chcialabym zeby moja milosc odżyła... tak jak odzywają wspomnienia.
totylko_ja
10 lutego 2006, 00:34
...\"nie tak miało być,zupełnie nie tak\"...
moje
09 lutego 2006, 23:46
Więc...mama powtarzała mi o ludziach, którzy błądzą obok siebie i tylko błąkanie im pozostaje...
bestia_scarf
09 lutego 2006, 21:30
fajnie se tak powspominac.. zwlaszcza jesli wspomnienia sa tego warte
alona
09 lutego 2006, 14:08
Masz ph ... ze mną albo na zawsze, albo wcale, niestety ... więc pozostają tylko marzenia, a o nich możemy już pisać. Ty zaczynasz ... piękny Romeczku.
*linka*
09 lutego 2006, 12:31
Ach, dlaczego ta obrączka... Chociaż prawdopodobnie i tak nie byłoby już tak, jak przed laty...
hodala
08 lutego 2006, 22:04
Umisz ładnie pisać... :) Pozdro ;)
ERRAD ----> My_space
08 lutego 2006, 21:58
Jednak po każdej, gdzieś tam w sercu został kawałeczek piękna...
ERRAD ----> Alona
08 lutego 2006, 21:54
A czy taką noc, gdzieś tam Los nam zarezerwował? Bo jeżeli tak, to przyznaję,- jednej nam nie starczy... (bo baśń będzie i długa i piękna)
black.rainbow
08 lutego 2006, 19:23
\'A gdy nastała noc tysięczna i druga, rzekła do mnie tymi oto słowy: Było to bardzo bardzo dawno temu i bardzo bardzo daleko stąd. Tak dawno i tak daleko, że nie ma już tutaj nikogo, kto mógłby o tym opowiedzieć. To rzekłszy, pocałowała mnie w spocone czoło i odeszła w noc, a noc była tysięczna i druga.\'

Dotyk to może rzeczywiście elektryzować..
Pozdrawiam ciepło.
InnaM
08 lutego 2006, 18:40
Czasem mam wrażenie, że czytam opowieści dla kobiet :]
my_space
08 lutego 2006, 18:21
Nieszczescie z tymi kobietami.... Kazda wyjezdza, porzuca, odjezdza... Inny to by sobie juz dawno dal z nimi na spokoj.
pure_sincerity
08 lutego 2006, 18:13
Może ksiązkę byś jakąs napisał.. :)

Dodaj komentarz